t Hoog Laid van Laifde 02
01n Lelie van Saron bin ik,
n widde lelie in de leegte.
02As n widde lelie maank stiekelbozzen,
zo is mien laif wicht maank aander wichter.
03As n appelboom maank wilde bomen,
zo is mien laiverd maank jongkerels.
Ik wil zo geern bie hom zitten in zien schaar,
zien vruchten binnen mie ja zuit in mond.
04Hai nemt mie mit noar t wienhoes,
as n vlaag hangt zien laifde om mie tou.
05Mensken, hol mie op bainen mit rezienekouk,
geef mie appels tegen dreuge mond,
ik bin ja zaik van laifde.
06Hai holdt zien linkerhaand tegen mien waang,
zien rechteraarm het e om mie tou.
07Ik besweer joe, wichter van Jeruzalem,
bie de herten en hinden in t veld,
wek laifde nait op, doag heur nait oet,
veurdat tied ter heer is.
08Ik heur mien schat aankommen.
Kiek! Doar komt e,
hai springt over baargen,
en daanst over bulten.
09Mien laiverd liekt wel n springbok
of t jong van n hert.
Kiek! Doar staait e al bie ons hoes.
Hai kikt deur t roam,
hai kuurt deur troalievènster.
10 Hai zegt wat, hai proat tegen mie:
"Kom, mien wicht, mien aldermooiste schat,
kom bie mie!
11 Winter is ja verswonnen,
en regentied is verbie.
12 In t veld staait ales in blui.
Tied van zingen komt aan,
overaal heurst töddeldoefkes.
13 Eerste viegen kriegen al kleur,
wienstòkken stoan in geurege blui.
Kom, mien wicht, mien aldermooiste schat,
kom bie mie!
14 Doe bist mien doef in n glief van n rots,
in holen van baargwand bezied.
Kom noar veuren, loat die zain,
loat dien stem toch heuren.
Dien stem klinkt ja zo oardeg,
doe zugst ter ja zo aldernuverst oet."
15 Ie mouten veur ons dij vozzen vangen,
dij lutje verniende vozzen,
dij ons droevetoenen vernailen,
net nou ze in blui stoan.
16 Mien alderlaifste is van mie
en ik bin van hom,
van hom, dij schoapen
maank widde lelies waaiden let.
17 Kom weerom, mien alderlaifste,
as oavendwind wat vrizzer wordt
en schaar verswonnen is.
Kom as n springbok, as t jong van n hert,
bie mie op hoge baargen.
|
